رزین کاتیونی

رزین کاتیونی و آنیونی

رزین های تبادل یونی از ماده ای بسیار متخلخل و پلیمری ایجاد شده اند که اسید پایه و محلول در آب نیست. دانه های ریز که این رزین ها را تشکیل می دهند از هیدروکربن گرفته شده و قطری در حدود ½ میلی متر دارند.

دو نوع رزین اصلی وجود دارد که برای تبادل یونی استفاده می شود: آنیون و کاتیون. در بین این دو نوع رزین چهار طبقه بندی اصلی رزین های تبادل یونی وجود دارد:

     آنیون پایه قوی

    آنیون پایه ضعیف

    کاتیون پایه ضعیف

    کاتیون پایه قوی

تفاوت آنیون و کاتیون

رزین های آنیونی و رزین های کاتیونی دو رزین متداول است که در عملیات تبادل یونی مورد استفاده قرار می گیرد. تفاوت بین آنیون ها و رزین های کاتیون در این است که یکی با بار مثبت (آنیون) و دیگری با بار منفی (کاتیون)می باشد.

یون های دارای بار منفی به رزین های آنیون با بار مثبت جذب می شوند ویون های دارای بار مثبت به رزین های کاتیون با بار منفی جذب می شوند. در انتخاب رزین آنیون در مقابل کاتیون ، تعدادی از ویژگی های  فیزیکی و شیمیایی وجود دارد که به شما در تعیین بهترین رزین برای نیازهای شما کمک می کند ، مانند

    اندازه دانه های رزین.

    مقدار آب رزین می تواند نگه داشته شود.

    مقدار یون های رزین قبل از نیاز به بازسازی فیلتر می شود.

    سرعتی که رزین تبادل یونی اجازه می دهد تا آب از طریق آن جریان یابد.

    کیفیت مطلوب آب پساب نهایی.

    نوع و میزان آلودگی موجود در آب منبع.

رزین های کاتیونی  و رزین های آنیونی اجزای رایج و اساسی در دستگاه های تصفیه آب صنعتی مدرن هستند. آب اغلب حاوی بسیاری از مواد معدنی محلول است که باید از بین بروند که مبادا آنها سیستم های صنعتی حساس را ویران کند. مقادیر اندک از این مواد معدنی می تواند اثربخشی تجهیزات صنعتی و آلوده سازی اجزای ظریف الکتریکی را کاهش دهد.

رزین های کاتیونی و رزین های آنیونی را می توان به عنوان آهن ربای قدرتمندی تصور کرد که با جذب الکترومغناطیسی مواد معدنی آلوده کننده از آب را جذب و نگه می دارد. رزین های کاتیون به طور طبیعی مجموعه خاصی از مواد معدنی را جذب می کنند ، در حالی که رزین های آنیون مجموعه دیگری از مواد معدنی را جذب می کنند.

دانه های رزین پلیمری به گونه ای درمان می شوند که حاوی هزاران ترک کوچک باشد ، بنابراین سطح آنها افزایش می یابد. با عبور آب منبع از رزین های کاتیون و آنیون ، مولکولهای معدنی به بسیاری از سطوح مهره ها "چسبیده" باقی می مانند. این امر تا زمانی که تمام مهره ها در مواد معدنی پوشانده شوند ، ادامه می یابد و در این زمان ، باید رزین احیا شود ، که مواد معدنی را بیرون می کشد و رزین را به حالت مشابه باز می گرداند.

آنیون در مقابل کاتیون

رزین های آنیونی پایه قوی ممکن است برای ضد عفونی مورد استفاده قرار گیرد ، در حالی که رزین های آنیونی پایه ضعیف بهترین کار را برای از بین بردن اسید ها و مواد آلی از آب دارند. آنیون در درجه اول برای از بین بردن قلیایی از منبع آب دیگ با مقدار کم متوسط ​​تا کل مواد جامد محلول (TDS) استفاده می شود. همچنین برای حذف کربناتها ، بی کربناتها ، سولفاتها و نیتراتها از آبهای خوراکی ممکن است از آنیون نیز استفاده شود.

از رزین های کاتیون ضعیف اسید نیز می توان برای ضد ویروس زدایی و دالیالیزاسیون استفاده کرد. در بیشتر موارد تصفیه آب؛ از رزین های کاتیون اسید ضعیف برای از بین بردن یون های دو ظرفیتی مرتبط با قلیایی استفاده می شود. رزین های کاتیون ضعیف اسید در شرایطی که آب از سختی و نسبت قلیایی 1: 1 یا بالاتر برخوردار باشد ، به بهترین وجه کار می کنند.